هست و نیست

فردا اگر بدون تو باید به سر شود

فرقی نمی کند شب من کی سحر شود

شمعی که در فراق بسوزد سزای اوست

بگذار عمر بی تو سراپا هدر شود

وقتی تو نیستی...

وقتی تو نیستی ...

شادی کلام نامفهومی ست !

و " دوستت می‌ دارم " رازی‌ ست ،

که در میان حنجره‌ ام دق می‌کند !

و مـــَـن چگونه بی‌ تو نگیرد دلم ؟

اینجا که ساعت وآیینه و هوا ،

به تو معتادند ...

ای بغض فرو خفته مرا مرد نگه دار

بگذار اگر اینبار سر از خاک برآرم
بر شانه ‌ی تنهایی خود سر بگذارم

از حاصل عمر به ‌هدر رفته ‌ام ای ‌دوست
ناراضی‌ ام، امّا گله‌ ای از تو ندارم

تو کجایی؟؟؟

تو کجایی؟

شده ام باز هوایی

چه شود جمعه ی این هفته بیایی؟

به جمالت....به جلالت....دل مارا بربایی...

سجده شکر

 من خدا را چگونه شکر کنم که
تو را دارم ای فرشته ترین
.........
.....
.